Wszystkie zmiany chorobowe, toczące się w rogówce (z wyjątkiem tylko bardzo powierzchownych, ograniczonych do samego nabłonka) pozostawiają po wyleczeniu blizny w postaci mniej lub bardziej intensywnych zmętnień, określanych jako mgiełki (bardzo delikatne zmętnienia), plamki, bielmo (intensywne, zupełnie nieprzezierne zmętnienie). Jeśli takie zmętnienia znajdują się na obwodzie rogówki, to mogą stanowić jedynie defekt kosmetyczny, nie powodując upośledzenia widzenia. Jednakże najbardziej nawet delikatne zmętnienie umiejscowione w części przedźrenicznej rogówki upośledza widzenie, stanowiąc przeszkodę w przechodzeniu promieni świetlnych do wnętrza oka. Zbite bielma rogówki, umiejscowione w części, przedźrenicznej, powodują całkowitą utratę widzenia. W ciężkich przypadkach chorobowych, w których zmiany obejmują oboje oczu, jak np. oparzenia chemiczne, zaniedbana jaglica, miąższowe zapalenie rogówki, może dojść do całkowitej ślepoty.
Nie mamy dotąd żadnych leków, które mogłyby przywrócić przezierność zbliznowaciałej rogówce. W obecnym stadium wiedzy lekarskiej przywrócenie wzroku chorym z bielmami rogówki możliwe jest tylko na drodze operacyjnej, przez wykonanie zabiegu przeszczepienia rogówki.