Najczęściej spotykaną postacią liszaja rumieniowatego jest jego postać głęboka, o przewlekłym i łagodnym przebiegu. Zwykle występuje on u dorosłych, częściej u kobiet, w wyjątkowych przypadkach u dzieci. Dużą rolę w wywołaniu zmian skórnych powodują promienie świetlne, za czym przemawia występowanie liszaja rumieniowatego zwykle w okresach silnego działania słońca, zwłaszcza wczesną wiosną.
      Objawy. Liszaj rumieniowaty występuje przede wszystkim na twarzy, w postaci rumieniowych plam o szorstkiej powierzchni. Choroba trwa miesiącami, a nawet latami, okresowo, zwłaszcza na wiosną i w lecie wykazuję zaostrzenie, okresowo pewną poprawę. W przebiegu choroby w ogniskach tworzą się zaniki skóry i nawet blizny.
      Leczenie liszaja rumieniowatego daje obecnie dobre wyniki, zarówno w leczeniu ogólnym, jak i miejscowym. Jednakże zasada unikania światła słonecznego pozostaje nadal nie zmieniona, aby uniknąć bardzo poważnych skutków naświetlania, a mianowicie przejścia liszaja rumieniowatego w postać ostrą.
      Zewnętrznie na dzień stosować maści i pudry ochronne zawierające chininę, taninę lub kwas paraaminobenzoesowy. Zmiany chorobowe smaruje się cienką warstwą maści.
      Wszystkie leki doustne można brać jedynie w porozumieniu z lekarzem.